Wymiana zamaka centralnego

zchni obracającego się wraz z wałem bębna hamulcowego, z powierzchnią umieszczonych wewnątrz bębna nieobracających się szczęk pokrytych okładziną cierną. Ten typ hamulca jest stosowany w niektórych samochodach (zwłaszcza na tyl

Wymiana zamaka centralnego

Hamulec bębnowy

Hamulec bębnowy (wł. hamulec dwuszczękowy wewnętrzny1) ? hamulec cierny segmentowy dwuszczękowy, w którym hamowanie powstaje na skutek tarcia wewnętrznej powierzchni obracającego się wraz z wałem bębna hamulcowego, z powierzchnią umieszczonych wewnątrz bębna nieobracających się szczęk pokrytych okładziną cierną.

Ten typ hamulca jest stosowany w niektórych samochodach (zwłaszcza na tylnych osiach), motocyklach i rowerach. Wadą w stosunku do hamulców tarczowych jest ich większa podatność na przegrzewanie się (?brake fade?), co zmniejsza skuteczność hamowania.

Spis treści

1 Budowa
2 Zasada działania
3 Rodzaje układów ?rozpieracz-szczęki?
4 Przypisy


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_b%C4%99bnowy


Naprawa samochodów za granicą

Zdarza się, że podczas pobytu za granicą awarii ulegnie samochód. Wówczas jego naprawa może stać się sporym problemem. Dlatego większość osób wyjeżdżających za granicę na dłuższy okres czasu stara się wykupywać stosowne ubezpieczenie. Dzięki takiemu ubezpieczeniu będą one mogły spokojnie korzystać z opcji naprawy samochodu za granicą. Jednak koszty naprawy takiego samochodu mogą być bardzo różne w zależności od tego, jakiej awarii uległ samochód oraz od tego, w jakim kraju doszło do awarii. Zdarza się również, że czas oczekiwania na naprawę samochodu wydłużą się tak bardzo, że jego właściciel zdąży już wrócić do kraju. Wówczas będzie mógł skorzystać z opcji dowozu naprawionego samochodu lub udać się na kilka dni do kraju, w którym został jego samochód.


Pierwsze pojazdy napędzane parą

Pierwsze pojazdy napędzane parą (1769-1830)
Powóz parowy konstrukcji Richarda Trevithicka stosowany w Londynie z 1802
Lokomotywa Trevithicka
Rakieta Stephensona
Lokomotywa Johna Blenkinsopa z 1812
Pojazd Siegfrieda Marcusa z 1889
Ford Model T z 1911

Jednak pierwszym udokumentowanym pojazdem napędzanym silnikiem cieplnym był parowy wehikuł francuskiego inżyniera wojskowego, Nicolasa-Josepha Cugnot, zbudowany w 1769. Pojazd Cugnot?a przeznaczony do ciągnięcia dział, był napędzany prymitywną, dwucylindrową maszyną parową, która umożliwiała jego ruch z prędkością zaledwie 4 km/h. Dlatego też, pojazd ten nie doczekał się uznania ówczesnych ludzi i szybko odszedł w zapomnienie.

W 1801 angielski inżynier Richard Trevithick reaktywował ideę użycia maszyny parowej do napędzania pojazdu. Udoskonaliwszy maszynę parową, zastosował ją do napędu, ?lokomotywy drogowej? i jako pierwszy w świecie, w 1804 przejechał pomyślnie 150 km, zabierając jednocześnie 12 pasażerów. Parowóz ten nie odniósł jednak sukcesu finansowego, i dlatego też często błędnie podaje się Rakietę George?a i Roberta Stephensonów jako pierwszy parowóz świata. Został on skonstruowany w 1829, właściwie była to udoskonalona wersja parowozów konstruowanych w poprzednich latach (pierwszą linię kolejowa George Stephenson uruchomił już w 1825). W Rakiecie zastosowano wielorurowy kocioł, który znacznie poprawił jej osiągi. Zbudowano ją głównie dla uczestnictwa w konkursie Rainhill Trials, którego zwycięska maszyna miała być używana przez kolej Liverpool ? Manchester. Rakieta zwyciężyła, ponieważ jako jedyna przetrwała wszystkie próby, a jej osiągi odpowiadały organizatorom. 15 września 1830 miał miejsce pierwszy śmiertelny wypadek w historii kolei ? podczas oficjalnego otwarcia linii Liverpool ? Manchester, zginął William Huskisson.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji



© 2019 http://informator.opoczno.pl/